korukaya

memet

korukaya ıssızdı
sessiz değildi ama
kamyon homurtuları
esintiyle karışık
ağaçlar eskisinden büyük
yol kenarındaki kızılcık
gebe kadın gibi
bereketli
dalları yorgun ve yere sarkık

karlıyken içine sığındığımız baraka
duruyor olsa da yerli yerinde
eskisi gibi şen şakrak değil
içinde bir genç kız bir yaşlı kadın
ve eski bir tır şoförü emekli
küçük bir aile yani

ismi da değişmiş mekanın
belki de sadece isim yeni
şimdikisi 'tırcı eminin yeri'

çay henüz demlenmişti vardığımda
gölgede bir masa
kızılcık ağacının altında
homurtu ve esinti karışık
zaman kesintisiz akmada
dört mevsimi hatırladım
on beş koca yıla yayılan
on beş yıl sonra yeniden korukaya
yollara kazınmış onca hatıra
sığabilir mi ki üç beş satıra

yirmi ağustos iki bin altı - ankara

© Emin Akçaoğlu